غفلت

بسم الله


من هیئت را خیلی دوست دارم اما همیشه از یک چیز می ترسم آنهم اینکه تمام این عزاداری ها فقط ظاهر باشد و بر درونم اثری نداشته باشد یعنی نکند این دوست داشتن فقط زبانی باشد و از عمق ایمان نباشد نکند اصلا ایمان من عاشورایی نباشد نکند....
همین مشکل را هم درباره ظهور حضرت دارم یعنی من حضرت را دوست دارم در فراقش گریه می کنم حسرت نبودنش را می خورم اما اینها همه اش احساس های خوبی است که نیاز به یک عمل دارد نکند که این انتظار من هم یک بازی باشد یک نقش بازی کردن باشد
کمی روی حرکات خویش دقت کنیم